Onze Gouden Tip na 14 jaar VillaVibes Onze Gouden Tip na 14 jaar VillaVibes

Ik ben altijd hardcore single geweest. Tot mijn 34e had ik nooit een relatie die langer dan vier maanden duurde. Dat single zijn was geen vrijwillige keuze. Ik zocht een vrouw. En dan niet zomaar eentje. Nee, een blonde, slanke vrouw met lange haren die niet te moeilijk deed. Aantrekkelijk. Goedlachs. Sportief natuurlijk. En zorgzaam, want dat was mijn moeder ook.

Niet onbelangrijk: ik was kalend, had spillebenen, een enorm grote mond en een Achterhoeks accent.

Op mijn 34e bedacht ik dat ik iets moest verzinnen om die éne vrouw te vinden. Iets wat helemaal bij me paste. Ik ging out of the box denken. Bedacht uiteindelijk dat ik single weekenden ging organiseren in een kasteel in de Ardennen. Een soort schoolreisje+. Maar dan 25 jaar later.

Vanaf het begin was het een succes. Ik wou helemaal geen bedrijf beginnen. Het ging me puur om de vrouwen. Maar het liep zo goed, dat het vanzelf een bedrijf werd. In de weekenden was ik volledig in mijn element. Ik haalde het allerbeste uit mezelf. Stond verhalen te vertellen en voelde dat mensen aan mijn lippen hingen. Ik wist waar behoeftes en pijnpunten lagen. Het waren namelijk mijn eigen behoeftes en pijnpunten.

Om de week kwam er een bus met nieuwe vrouwen aanrijden. Om de week een nieuw avontuur. Drinken, dansen, goede gesprekken, flirten. Ik haalde in hoog tempo in wat ik al die jaren daarvoor gemist had. Ik profiteerde ernstig van het skileraar-effect. Mooier kon het niet worden.

En toen na een jaar zat Sonja in de bus. Sonja is mijn huidige vrouw. Ze is niet blond, niet slank, heeft geen lange haren en ze kan op z’n tijd behoorlijk moeilijk doen. 😉

Toen Sonja het eerste weekend in de Ardennen was, vond ik haar meteen al leuk. Maar ik wist ook al meteen dat zij niet mijn uiteindelijke vrouw zou worden. Want: niet blond, slank etc…

Omdat ze net als ik in Amsterdam woonde, kwam ze na dat Ardennen-weekend regelmatig bij me op bezoek. Ze zocht een andere woning en ik bood haar aan dat ze wel bij mij mocht logeren. Kon ze mooi vanaf mijn keukentafel een nieuwe woning vinden. Ze is nooit meer weg gegaan. Het eerste jaar heb ik het drie keer uitgemaakt. Ging de zon schijnen en hadden de vrouwen allemaal rokjes aan? Stekker d’r uit. Zat er weer een leuke vrouw in een weekend; ik mocht er niets mee, want inmiddels hadden Sonja en ik uitgesproken dat we toch wel ‘iets’ met elkaar hadden.

Moest ik nu dan al kiezen voor Sonja? Voor de rest van mijn leven? Zij paste toch helemaal niet in het plaatje dat ik in mijn hoofd had? Ik kreeg het Spaans benauwd en deed het enige wat ik altijd had gedaan. Punt erachter.

Ik was gewend om een boze reactie te krijgen. Maar niet van Sonja. Ze begreep mijn motivatie (“Je zit te dicht op mijn huid”), zei dat zij het jammer vond, dat ze nog niet klaar was met me en ging achter Funda zitten, op zoek naar een nieuwe woning. Als ze dan twee dagen weg was, miste ik haar weer. Ik belde haar dan en ’s avonds zaten we in een restaurantje om uitgebreid bij te praten over alles wat er die afgelopen 48 uur allemaal gebeurd was. De volgende dag was het weer ‘aan’.

Hoewel we geen verliefdheid hebben gekend, is er sprake van echte liefde. Er is intimiteit, openheid, pret en we leren van elkaar. Evengoed kunnen we elkaar bij tijd en wijle achter het behang plakken. Had ik 13 jaar geleden, toen ik Sonja leren kennen, geweten wat ik nu weet, dan was het leven een stuk gemakkelijker voor me geweest. Na meer dan 100 single-weekenden en singlereizen ontdekte ik namelijk dat de meeste van al onze gasten iets doen wat ik ook altijd deed: te ver vooruit kijken.

We hebben plaatjes in ons hoofd van ‘hoe het moet zijn’. We redeneren hele interessante partners weg op valse gronden. Wil je er een paar?

“Ik moet echt verliefd zijn, anders werkt het niet voor mij.”

De meest voorkomende. En de meest venijnige. En de meest moeilijke. Want: túúrlijk moet je iets voor die ander voelen. Maar verliefdheid is een chemische reactie. Na vier maanden is verliefdheid in 95% van alle gevallen verdwenen. Da’s een feit. Het gaat er om wat er over is ná de roze wolk. Uit onderzoek blijkt dat slechts 5% van alle mensen aangeeft na jaren nog steeds verliefd te zijn. Ik heb ook ergens gelezen dat er drie factoren zijn die bepalen of een relatie kans van slagen heeft.

De ene was de manier waarop je met geld om gaat en hoe je tegen geld aan kijkt. Die tweede weet ik niet meer. Maar die derde is blijven hangen: het milieu waaruit je afkomstig bent. Dat kan zijn dat je allebei uit hetzelfde dorp komt. Of dat je allebei opgevoed bent met dezelfde religie. Of dat je ouders hetzelfde werk hadden. Dat je uit een ondernemersgezin komt bijvoorbeeld, of uit een boerengezin. Het klinkt wat rationeel en ik weet uit ervaring dat heel veel mensen willen geloven in de prins op het witte paard, maar echt: verliefdheid is een overschat fenomeen.

Wat ik ook vaak hoor: “Als we niet dezelfde passie hebben, begin ik er niet eens aan.”

Bijna elke single die een partner zoekt, wil graag dat deze dezelfde dingen leuk vindt. Tijdens onze weekenden heb ik mensen zó vaak dingen horen zeggen als: “Ik vind hem heel erg leuk, maar hij houdt niet van skiën Dat gaat ‘m dus niet worden”. Of: “Ik moet drie keer per jaar op vakantie gaan. Als zij die dat niet ook zo heeft, kan ik er geen relatie mee hebben.” Volgens mij kun je je beter focussen op dat wat je wél gemeenschappelijk hebt, dan op dat wat je niét gemeenschappelijk hebt.

Ik weet namelijk zeker dat er genoeg goede relaties zijn waarin bijvoorbeeld de man niet van reizen houdt en de vrouw wel. Ze vinden gewoon een oplossing en zorgen dat ze allebei aan hun trekken komen.Op het gebied van hobby’s kun je prima zonder overeenkomsten.

De laatste: “Ik val alleen maar op mensen met bepaalde uiterlijke kenmerken.”

Natuurlijk heb je je voorkeuren in iemands uiterlijk. En aantrekkingskracht is belangrijk. Maar wees er niet te uitgesproken over. Durf je plaatje ter discussie te stellen. Als je je bij de keuze van je partner voornamelijk hebt laten leiden door uiterlijke motieven, is er een grote kans dat je teleurgesteld gaat raken. Als die mooie ogen niet meer naar je lachen, heb je er niet zoveel aan.

De Gouden Tip

• Je moet dus niet teveel gaan piekeren over of je wel genoeg voor die ander voelt of niet.
• Je moet ook niet té veel gaan nadenken of de ander wel helemaal voldoet aan de eisen die je stelt op hoe die ander er uit ziet.
• Ook zijn hobby’s en passies leuk om te delen, maar kun je het ook ontzettend goed met elkaar hebben als je andere dingen leuk vindt.

Je hoeft eigenlijk maar één ding te doen. En dat is mijn Gouden Tip:

Bedenk bij een date alleen maar: vind ik hem/haar leuk genoeg om nog één keer te zien?

Je moet dus nooit verder kijken dan die ene, volgende afspraak. Meer dan die ene volgende keer is er niet. Op die manier haal je eventuele lading weg. Stop je met piekeren. Houd je plezier in je zoektocht naar een nieuwe partner. Geef je het een kans. Als ik dit inzicht eerder had gekregen, dan had ik met Sonja niet zo’n stroef eerste jaar gehad.

Als ik moet zeggen wat hét grote inzicht is na 14 jaar 24/7 VillaVibes, dan is het wel dit inzicht. Het staat haaks op een diepe overtuiging van veel mensen. De overtuiging dat je absoluut verliefd op iemand moet zijn. Dat het meteen BAM, raak moet zijn. Ik denk dat de voorwaarde van verliefdheid een beperkende overtuiging is, zelfs een misleidende. Maar ik heb ook gemerkt dat het makkelijker is om een geheelonthouder dronken te krijgen dan mensen die geloven in liefde op het eerste gezicht te overtuigen van een ander perspectief op de liefde.

Op de vorige blog kreeg ik veel reacties. Dat stimuleert enorm om te blijven schrijven. Ik ben benieuwd naar jouw reactie op dit verhaal. Als je deze post wilt delen door op het Facebook-icoontje hieronder te klikken, ben ik in ieder geval even verliefd op jou.