DinnerVibes: Guilty pleasures DinnerVibes: Guilty pleasures

Nog even en dan ga ik samen met een vriendin richting Amsterdam. Ons eerste singlediner en -feest. We zijn wat aan de late kant, waardoor ik me toch een beetje opgelaten voel. We zullen toch niet als laatsten binnen komen? Ik zie het al voor me: 238 (af)wachtende, gespannen gezichten die ons geërgerd aanstaren…

Gelukkig komen we nog op tijd en is de sfeer relaxed. Iedereen is aan het borrelen en ik bestel ook maar vast een wijntje. Dan mogen we aan tafel. De indeling blijkt gebaseerd op leeftijd. De vrouwen nemen plaats bij de witte servetten, de mannen bij de zwarte. Iedereen stelt zich voor en zoekt een plekje. Een man gaat voor me zitten, één schuin tegenover me en één naast me. Dit voelt onhandig; met wie ga ik nu praten?

De jongen naast me begint gelukkig direct te kletsen en het ijs is gebroken. Terwijl ons gesprek lekker loopt, valt het gesprek naast ons af en toe stil. Hm niet zo sociaal van me, bedenk ik me. Zal ik ze bij ons gesprek betrekken? Maar de tafel is te groot om een groepsgesprek te voeren. “Ach, ik vind het wel prima zo”, antwoordt mijn buurman als ik erover begin. En hij kletst vrolijk verder.

Het voorgerecht wordt gebracht en het rumoer op de achtergrond wordt minder. De gesprekken komen nu op gang en iemand vertelt dat hij wel eens begeleider is geweest tijdens een VillaVibes reis. Ook de anderen vertellen over hun ervaringen met singlereizen. Fijn, een onderwerp dat iedereen deelt.

Het voorgerecht zit erop. De mannen mogen van tafel wisselen. Kan ik nog even aan de dame voor me vragen of ik nog sla-resten tussen mijn tanden heb? Te laat… de nieuwe heren komen al aanschuiven. Drie i.p.v. vier. “Dat is dus minder concurrentie voor jullie”, zeg ik. “Oh”, zegt mijn nieuwe buurman, “zie je dat zo?”

Ik schrik van mijn eigen opmerking. Blijkbaar zie ik de mensen hier vanavond als ‘singles met een missie’. Wat zegt dat over mij? Ik voel me lichtelijk ongemakkelijk. Doe nog maar wat wijn! Het resulteert echter wel in een gesprek met meer diepgang. Mijn buurman: “Als je iemand wilt tegenkomen met wie het iets kan worden, is dat nu met het diner. Vanavond tijdens het feest is de kans veel kleiner, dan hebben de gesprekken minder inhoud.” “Maar”, vraag ik hem, “je laat het lot toch niet afhangen van degene die toevallig naast je gezet wordt tijdens het eten?

Stel dat wij nou een goed gesprek zouden hebben, maar je komt vanavond iemand tegen tot wie je je meer aangetrokken voelt, dan kun je daar toch ook op afstappen? Stél dat wij een goed gesprek zouden hebben,” herhaal ik voor de grap.

“Nou, ik vind anders dat we best een goed gesprek hadden”, zei hij lichtelijk verbaasd. Wederom had ik met mijn opmerking een ongemakkelijke situatie gecreëerd… Mijn buurman gaat met een andere dame in gesprek. En ik zit alleen. Met genoeg stof om over na te denken. Ik merk dat de wijn me naar mijn hoofd stijgt.

Ronde drie: het dessert. Vier nieuwe mannen komen ons vergezellen. Waarom heb ik nou Scroppino met wodka besteld? Nog meer alcohol… terwijl de toetjes met bitterkoekjes en chocolade-bavarois er ook erg aantrekkelijk uitzien.

Ik probeer het gesprek dit keer luchtiger te houden en begin met mijn nieuwe buurman over mijn nagerecht-twijfels. We zijn de enige twee die met onze bestelling afwijken van de rest. “Wij hebben alcohol nodig!” roep ik voor de grap. De jongen en dame tegenover me lijken mijn opmerking gewaagd te vinden… Mijn buurman moet erom lachen. Ah gelukkig, hij waardeert (of snapt) mijn grapjes wel!

Als het gesprek gaat over guilty pleasures, komt spontaan mijn liefde voor Dirty Dancing ter sprake. Mijn buurman oppert om vanavond samen ‘de lift’ te doen. Mijn vriendin schuift ook bij ons aan en waarschuwt hem: “Pas maar op, Elles komt zo op je afgerend!”

Na het eten mogen we meedoen met een (optioneel) vragenvuur. Je krijgt diverse vragen die je zelf moet beantwoorden. En je moet aangeven wat je denkt dat de man tegenover je heeft ingevuld. Ja of nee. Na vijf vragen schuif je door. Kijk je gemiddeld meer dan 2 uur per dag tv? Kun je in je eentje een Ikea-kast in elkaar zetten? Geef je makkelijk je fouten toe? Het geven van antwoorden voor de ander, lijkt soms nog makkelijker dan voor mezelf. Het levert weer acht leuke gesprekjes op.

De gasten voor alleen het feest druppelen binnen. Er is plaats voor 450 singles. Al snel draait de dj het nummer ‘Time of my life’. Toevallig! Ik voel stiekem een soort van kriebels. Zoals Frances Houseman die vast voelde toen ze viel voor Johnny Castle. Waar is mijn lifter nou? Zal ik hem opzoeken en spontaan op hem afrennen? Best jammer dat hij niet op Patrick Swayze lijkt…

Ik kom Harold tegen, de oprichter van VillaVibes. Ik heb er ooit gesolliciteerd en hij kent me nog. Toch handig dat Facebook. Al snel hebben we het over de liefde. Ik vraag hem of hij de man die hem net hartelijk begroette, goed kent. Hij komt sympathiek en enthousiast over, met zo’n sprankeling in zijn ogen. Ja, hij is wel het toppunt van energie”, bevestigt Harold. “Champions League niveau” grapt hij. Maar helaas, mijn gesprek met hem later die avond loopt niet zo vlotjes. De wederzijdse interesse ontbreekt waarschijnlijk. Die bewuste klik, waar ik naar op zoek ben.

Geen verwachting is geen teleurstelling, dacht ik van tevoren. Maar is dat wel zo? Je hebt altijd een bepaalde verwachting. Een idee over hoe de avond zou kunnen verlopen. Ik hoopte misschien toch stiekem dat ‘hij’ er toch zou rondlopen. Het zou zo leuk geweest zijn als ik hém had gezien. Ik heb echter wel andere dingen (in)gezien. Change how you see. And see how you change!

Het was een enerverende avond. Met leuke gesprekken, nieuwe mensen leren kennen die me op de een of andere manier geprikkeld hebben. Ik heb VillaVibes nog een bedank-mailtje gestuurd. Harold antwoorde met: “Leuk om nog even van je te horen. En fijn dat je het goed naar de zin hebt gehad. Tsja, de liefde… het is zo moeilijk. Maar daarom natuurlijk wel enorm interessant. Ik gun je een Patrick Swayze, maar ik hoop dat je het ook met minder fijn kunt hebben. Ik ga je volgen Elles, hopelijk zie ik binnen niet al te lange tijd een mooie Facebook-post langs komen met een man naast je en een Champions League smile op je gezicht.”

En zo is het! ❤️